Pańków

Pierwotnie zlokalizowana na cmentarzu prawosławnym, niezachowana. Po walkach w dniach 19-20 września 1939 roku, pochowano tu 15 oficerów i ułanów 5 pułku strzelców konnych krakowskiej brygady kawalerii. 10 maja 1951 roku prochy żołnierzy zostały ekshumowane i powtórnie pochowane na cmentarzu parafialnym w Łaszczowie i w Rotundzie Zamojskiej.

19 września 1939 roku, około godziny 7, płk Kazimierz Kosiarski (dowódca 5 pułku strzelców konnych) wydał rozkaz natarcia na wzgórze 323 Tarnawatka. Skraj lasu, na zachód od Pańkowa obsadził 3 i 4 szwadron. Atak na wzgórze prowadził 2 szwadron dowodzony przez rtm. Jarosława Chodania, wsparty przez 2 baterię 5 dywizjonu. Niemcy obsadzili pozycje na wschód od Pańkowa. Wzgórze 323 zajmowały dwie kompanie 4 dywizji lekkiej z wysuniętym ubezpieczeniem złożonym z motocykli i wozów pancernych. W godzinach południowych, Niemcy, po otrzymaniu wsparcia 63 PP z 27 DP (stacjonującego wówczas w Antoniówce) wyparli Polaków ze wzgórza na łąki należące do Pańkowa. Ogólne straty 5 PSK wyniosły 65 zabitych i rannych. Poległych pochowano na cmentarzu w Pańkowie. Rannych przetransportowano do szpitala w szkole powszechnej w Tarnawatce.

Źródło: Tablica informacyjna przy cmentarzu

Fot. Piotr Gapiński

rtm. Jarosław Chodań, d-ca 2 szwadronu 5 PSK
kpt. Jan Stradomski, d-ca 2 baterii 5 dywizjonu artylerii konnej
ppor. Mieczysław Miska, d-ca plutonu przeciwpancernego 5 PSK
ppor. Piotr Baran, d-ca I plutonu szwadronu ciężkich karabinów maszynowych